Yüzündeki Sır eleştirileri

Film şimdiye kadar izlediğimiz bir konuyu ele alıyor. Orijinal ve yaratıcı. Ancak filmin üç satırlık konusunu neredeyse iki saat izliyorsunuz. Bu film 30 dakika sürse ve aynı olaylar işlense, aynı şekilde bitse kimse farklı bir tepki vermeyecekti. Eğer daha iyi bir yönetmenin eline verilse büyük ihtimal yılın en iyi filmi olacaktı.

“Phoenix”; senaryosunu, Hubert Monteilhet’in 1961 tarihli “Le Retour des Cendres / The Return from the Ashes” isimli romanından Harun Farocki ile birlikte uyarlayarak yazan Christian Petzold’un yönetmen koltuğunda oturduğu son derece etkileyici bir drama…

Prömiyeri, 5 Eylül 2014’de Toronto Uluslararası Film Festivalinde yapılan filmin, 7.3/10 (14.043 oy) ve 3.9/5 (12.873 oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 8.2/10 (122 yorum) ve 89/100 (30 yorum) olan Rotten Tomatoes ve “Mutlaka İzlenmeli” özel etiketine de sahip olan Metacritic yorum ortalamaları, bir Alman filmi için son derece çarpıcı…

Gelin isterseniz, Alman sinemasının önemli isimlerinden Christian Petzold’un bizzat kendisinin, "Love in Times of Oppressive Systems" olarak tanımladığı üçlemesinin ikinci halkası olan bu filme, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle biraz daha yakından bakalım…

Ancak bakmadan önce evliliğin ve aşkın bütün kültürlerde, “İyi günde ve kötü günde, yoksullukta ve bollukta, ölüm bizi ayırana kadar…” şeklinde uzayıp giden bir bağlılık yemininin bulunduğunu ve doğal olarak yine bütün kültürlerde eşlerin, bu yemine bağlılık beklediklerini hatırlatalım…

Üçlemenin bu filminde Petzold, “baskıcı rejim” olarak bu kez Nazi Almanya’sının son yıllarını (1944 - 1945) seçmiş ve konu olarak da bu zor dönemdeki bir aşkı, daha doğrusu Nelly Lenz’in (Nina Hoss) aşkı ile Johnny Lenz’in (Ronald Zehrfeld) ihanetini sorgulamış…

Bunu yaparken de Petzold, Nelly’nin final sahnesinde söylediği “Speak Low” şarkısı eşliğinde yine Nelly’nin kolundaki toplama kampı dövmesini, "Baskı maskı anlamam, aşk sadakat ister" dercesine hem Johnny’nin hem de izleyicinin gözüne sokmuş…

Kısaca filmin oyuncu kadrosuna da şöyle bir göz atacak olursak, kimyalarının uyuştuğu artık apaçık belli olan Nina Hoss ve Ronald Zehrfeld ikilisinin bu filmde, “Barbara” (2012) da olduğundan çok daha sağlam bir performans sergilediklerini söyleyebiliriz…

Teknik ekip konusuna gelince…

Petzold’un bu filmde de yola, üçlemenin diğer iki filminde de görev yapmış olan görüntü yönetmeni Hans Fromm, editör Bettina Böhler, prodüksiyon tasarımcısı Kade Gruber, prodüksiyon yönetmeni Dorissa Berninger ve besteci Stefan Will gibi kadim dostlardan oluşan bir kadroyla devam ettiğini görüyoruz… Ki zaten hal böyle olunca da ortaya, yine son derece rafine bir iş çıkmış…

Sonuç olarak, üçlemenin diğer filmleri gibi arşivimize de dâhil ettiğimiz bu çok özel Petzold filmi için puanımız 4 önerimiz ise, “mutlaka izlenmeli” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler,

Son iki not:
1. Christian Petzold’un mutlaka izlenmesi ve arşivlenmesi gereken "Love in Times of Oppressive Systems" üçlemesi, “Barbara” (2012), “Phoenix” (2014) ve “Transit” (2018) isimli filmlerden oluşmaktadır…

2. Tüm hakları bize ait olan bu yorumun orijinali; bir başka mecrada tarafımızca, 9 Aralık 2018 günü saat 02.20’de yazılarak paylaşılmıştır...

PETZOLD'UN ENFES MÜZİĞİ

Petzold sinemasına henüz bu filmle başladım. Ancak şunu söylemeliyim ki övüldüğü kadar var... Türkçeye "Yüzümdeki Sır" olarak çevrilen bu eser içerisindeki melodram unsurları gizem, serbest çağrışımlar gibi öğeler ile bezeyerek seyirci karşısına çıkmıştır.
İkinci Dünya Savaşı'nın yıkıcı ruhu filmin ışıklarına, kahramanların donuk bakışlarına sinmiştir. Nelly' nin değişen ruhu ama aynı kalan sahiciliği, aşkın tek taraflı yaşandığı, savaşın gölgesinde yeniden şekillenen gerçekler...
Petzold hikayeyi öyle bir kurgulamış ki aslında filmin başında Nelly'nin kocasıyla karşılaşacak cesareti yok sanıyorsunuz ama Nelly o cesareti gösteriyor. Onun sesi, Petzold'un müziği ile birleştiğinde film bir şahesere dönüşüyor.
Kesinlikle izlenmeli.