Çılgın Pierrot

Godard (gençliğin verdiği heyecanla herhalde) aşırı dağınık bir film çekmiş o yıllarda (1965). Aklına ne geldiyse filmin içerisine koymuş adeta. Müzikal, polisiye, macera, aşk, politika, şiirsellik. Filmde ne ararsanız var anlayacağınız. İyi niyetle bakarsanız ilginç bir kolaj, burun kıvırarak bakarsanız ''çorba''. Ben üzülerek burun kıvıran taraftayım. Bu kadar farklı unsurların bir filmin içerisinde ''eriyebilmesi'' kolay değil. Ne yazık ki bu filmde de olmamış bu. Filmin giriş bölümü hariç filmi genel olarak başarısız buldum...

...Ancak giriş bölümündeki dehaya şapka çıkartmak gerek kesinlikle (damadın aile ziyareti kısmından bahsediyorum, insanların yapaylığı ve tekdüzeliği mükemmel yansıtılmış, sinema tarihinde izlediğim en akılda kalıcı sahnelerden birisiydi bu bölüm). Sanırım Godard'ın en büyük handikapı 5 yıl önce sinema tarihini değiştiren ''Serseri Aşıklar (À Bout De Souffle)'' ın benzeri bir filme imza atarak kendini taklit etmesi. Ancak o filmdeki deha, çiftler arasındaki uyum ve samimiyet bu filmde kesinlikle yok. Bu film belki de yapımcıların ''o film tuttu, benzerini çekersen tutar'' baskılarının bir ürünü de olabilir. Bilmiyorum cidden. Çok uzattım. ''Serseri Aşıklar (À Bout De Souffle)'' 'ın başarısız bir taklidi, akılda kalan güzel kısımları olmasına rağmen toplamda başarısız bir film ''Çılgın Pierrot (Pierrot Le Fou)''.