Çarpışma eleştirileri

Olayların birbirini takip etmesi ve de kaderin cilvesi diye buna derim işte.. Muhteşem bir senaryo.. Değişik konular işlenip olayların bir bütünlüğü sağlansa da yine burada esas olan nokta insanın; düşünce yapısı ve hayatında bununla orantılı olarak yaptıkları.. Bu film de oynayan bütün oyuncular başrol neredeyse.. Hepsinden bir parça alıyorsun gibi.. Başta olaya ırkçılık üzerinden dalıyoruz.. Bize ilk sunulan siyah ile beyaz arasında aslında hiçbir zaman olmayan ayrımcılık üzerinden birşeyler anlatılmaya çalışılıyor.. Başarılı kesitler, başarılı oyunculuklar.. Ama film ilerliyor, ilerliyor ve şöyle birşey düşünüyorsun.. Tamam ırkçılık bu filmde temel gibi duruyor ama bu film de izlemiş olsanda, fazla düşünmeyeceğin çok çok önemli konuların üzerinden de geçiliyor.. Peki nedir bunlar.. Benim dikkatimi kesinlikle ırkçılıktan sonra en baba sahnede, hiç beklemediğim bir zaman da insan kaçakçılığı, insan ticareti çekti.. O an boğazım düğümlendi diyebilirim.. Bu tek değil başka seçenekleri de belirtmek lazım aslında bizim gözümüze sokulmaya çalışılanlardan; olaylara karşı düzen koruyucuların dışında bireysel silahlanma ve de bunlarla beraber yine belki de en önemli nokta ÖN YARGI ! Evet; izlediklerimle ve de biraz da hayatımız da öz eleştri yaptığımız da böyle düşüncelerin olduğunu inkar edeceğimizi zannetmiyorum.. Biz ya da çevremizde ki insanlar da ön yargılı davranma belki de toplumların, toplumumuzun en başlıca hastalıklarından biri.. "At gözlükleri" misali diyebirim bu acayip derecede sorun teşkil eden günümüz konuyu fazla uzatmadan bu platformda.. Her bir olay domino taşı gibi birbirini belki de çekiyor bu filmde ve de bağlamalar yani sahneler arası geçişler olabildiğince iyi olmakla beraber her bir oyuncunun birer başrol oyuncusu olduğunu düşünerek Matt Dillon için ayrı bir parantez açmam gerekiyor.. Çoğu izleyen tarafından belki de canlandırdığı karakter yönünden ilk başta nefret kazandı ama oyunculuk yönünden duruşu, diyalogları ve de kötünün, iyi olması durumunu o kadar iyi sergiledi ki hayran kaldım diyebirim.. Haa sahneleri de o kadar çok değilde ama olabildiğince yeterliydi.. Crash filminin Oscar'ı kazandığını biliyordum fakat Matt Dillon'un en iyi yardımcı erkek oyuncu adaylığını öğrenince şaşırmadığımı ancak ödülü alamadığını görünce ise şaşırdığımı da belirtmek isterim.. Final de, başla ve sonla beni etkilediğini söyleyebilirim.. Unutmayan belki de basit bir "pelerin" gibi bazı şeyler hayatınızı etkileyebilir ve değiştirebilir.. Son olarak birçok ayrıntı noktasını düşünerek izlenmesi gerektiğini söylemek isterim.. iyi seyirler...

Oldum olası, kesişen hayat hikayeleri ni sevmişimdir. Film görevini, layıkı ile yapıyor...

Bu tür kesişen hayatlar filmlerinden hoşlanıyorsanız bu da en iyilerinden diyebilirim..Tavsiye ederim.

TEK KELİME İLE BİR BAŞYAPIT 10 ÜZERİNDEN 10
Olayların birbirini takip etmesi ve de kaderin cilvesi diye buna derim işte.. Muhteşem bir senaryo.. Değişik konular işlenip olayların bir bütünlüğü sağlansa da yine burada esas olan nokta insanın; düşünce yapısı ve hayatında bununla orantılı olarak yaptıkları.. Bu film de oynayan bütün oyuncular başrol neredeyse.. Hepsinden bir parça alıyorsun gibi.. Başta olaya ırkçılık üzerinden dalıyoruz.. Bize ilk sunulan siyah ile beyaz arasında aslında hiçbir zaman olmayan ayrımcılık üzerinden birşeyler anlatılmaya çalışılıyor.. Başarılı kesitler, başarılı oyunculuklar.. Ama film ilerliyor, ilerliyor ve şöyle birşey düşünüyorsun.. Tamam ırkçılık bu filmde temel gibi duruyor ama bu film de izlemiş olsanda, fazla düşünmeyeceğin çok çok önemli konuların üzerinden de geçiliyor.. Peki nedir bunlar.. Benim dikkatimi kesinlikle ırkçılıktan sonra en baba sahnede, hiç beklemediğim bir zaman da insan kaçakçılığı, insan ticareti çekti.. O an boğazım düğümlendi diyebilirim.. Bu tek değil başka seçenekleri de belirtmek lazım aslında bizim gözümüze sokulmaya çalışılanlardan; olaylara karşı düzen koruyucuların dışında bireysel silahlanma ve de bunlarla beraber yine belki de en önemli nokta ÖN YARGI ! Evet; izlediklerimle ve de biraz da hayatımız da öz eleştri yaptığımız da böyle düşüncelerin olduğunu inkar edeceğimizi zannetmiyorum.. Biz ya da çevremizde ki insanlar da ön yargılı davranma belki de toplumların, toplumumuzun en başlıca hastalıklarından biri.. "At gözlükleri" misali diyebirim bu acayip derecede sorun teşkil eden günümüz konuyu fazla uzatmadan bu platformda.. Her bir olay domino taşı gibi birbirini belki de çekiyor bu filmde ve de bağlamalar yani sahneler arası geçişler olabildiğince iyi olmakla beraber her bir oyuncunun birer başrol oyuncusu olduğunu düşünerek Matt Dillon için ayrı bir parantez açmam gerekiyor.. Çoğu izleyen tarafından belki de canlandırdığı karakter yönünden ilk başta nefret kazandı ama oyunculuk yönünden duruşu, diyalogları ve de kötünün, iyi olması durumunu o kadar iyi sergiledi ki hayran kaldım diyebirim.. Haa sahneleri de o kadar çok değilde ama olabildiğince yeterliydi.. Crash filminin Oscar'ı kazandığını biliyordum fakat Matt Dillon'un en iyi yardımcı erkek oyuncu adaylığını öğrenince şaşırmadığımı ancak ödülü alamadığını görünce ise şaşırdığımı da belirtmek isterim.. Final de, başla ve sonla beni etkilediğini söyleyebilirim.. Unutmayan belki de basit bir "pelerin" gibi bazı şeyler hayatınızı etkileyebilir ve değiştirebilir.
Paul Haggis'in yonetmenligini yaptigi 2004 yapimi; icinde bircok duygusal doruk barindiran, bu duygusal anlari harika muziklerle bezemis, "gercek hayattan gercek bir kesit’’ sunan başrolündeki 11 oyuncunun da çok ekonomik kullanıldığı, hiçbiri birbirinin önüne geçmediği kesişen hayatlar temasının güzel bir örneğİ CRASH. Abd’ de cekilen bu tarz filmler Amerikan Beauty ile baslamisti. Amerika artik toplum olma ozelligini yitirmis, ortak hedef ortak tarihe sahip olamayan bir insan toplulugu haline gelmis bu filmle de bunu itiraf ediyor ve en iyi film OSCAR ödülünü kesinlikle hakediyor. Filmde aslinda sadece’’ hayattan bir kesit’’ anlatiliyor ama icerdigi muthis orguyle hayran birakıyor. Filmin akisi esnasinda; birbirlerine acilan karakterler ve sahneler o kadar iyi verilmis ki hic yadirgamiyorsunuz... aksine; ardi ardina bir puzzlein parcalari gibi yerlerini bulan bu sahneler; hem sizi filme baglamis oluyor hem de hayatin gercekten de surprizler ve tesaduflerle dolu oldugunu size bir kez daha hatirlatiyor.... "DOKUNMA DUYGUSU! şehirde yürürsün, insanlara değerek geçersin, onlarda sana çarpar. L.angeles'ta ise kimse sana dokunmaz. metal bir camın arkasındayız. o dokunma hissini özlüyorum. bir şeyler hissedebilmek için birbirimize çarpmalıyız." bu sözler filmin hemen başında bir çarpışma sonucunda arabasının içinde konuşan bir dedektifin ağzından dökülüyor ve tüm filmi özetliyor aslında..11 eylül günü ikiz kulelere çarpan uçakların sonucunda amerikan halkında oluşan korku hissi,yabancı düşmanlığı, tahammülsüzlük, ırkçılık gibi konuları irdeliyor bu film."biz"'in nasılda bir anda "öteki" oluverdiğini gözler önüne seriyor.bir kaza sonucu bir zamanlar "melekler şehri" olarak adlandırılan L. angeles’ta o meleklerin çoktan şehri terkettiğini anlamamıza yardımcı olan çarpışık hayatları seyretmeye başlıyoruz filmde.Bir insanın tamamiyle kötü, veya tamamiyle iyi olamayacağının vurgulandığını göüyoruz , bir nevi `yin yang` in alegorik anlatımı gibi .İnsanların tüm eylemlerinin bir neden üzerine kurgulandığını ve herkesin kendi kurgusal mahkemelerinde nasıl yargılandığını gösteriyor, nefretin veya sevginin anlık birikimini, ve tahminsizliğin sınırlarını zorlayacak bir yerden nasıl fışkırdığını gösteriyor yani film kendinden olmayanı tanımayan, yok sayan, ondan korkan ve onu yok etmeye çalışan ABD nin resmini çiziyor….salt eğlendirmek değil düşündürmek, sorgulatmak, değiştirmek gibi bir misyona da sahip film. her şeye rağmen, filmde önyargıların ne tür işler açabileceğini izlerken bile önyargılı biçimde bir amerika propagandası arayıp duruyorsunuz. ve nihayet filmin sonunda "evet! bütün bunlar böyle çünkü burası amerika. burada her şey olur, insanlar yaşar, ölür ama amerika böyle. yaşatır da öldürür de"yi, eğlenceli bir müzik eşliğinde algılayabiliyorsunuz..Sonuç itibariyle çarpışan tüm bu hayatların sonucunda yönetmen Paul Higgis bu çarpışmanın fotografını çekerken ; diğer yandan da bu fotografın derinliklerini gösteriyor ve filmini bitiriken üzerimizdeki zırhı çıkarıp filmin hemen başındaki dedektifin repliğini hatırlatıyor... "DOKUNMA DUYGUSU! insanları birbirine bağlayacak ve koparmayacak şeyin bu olduğunu hissettirerek…

Irlçılık üzerine yapılmış önemli filmlerden biri.Bu yönüyle (crash) isminin amerikan tolumuna atılan tokatın sesi olduğunu bile söyleyebiliriz.
Bir insanın içinde iyi ve kötüyü bir arada barındırdığını pek çok yerde pekçok şekilde gözler önüne seriyor.

gecikmeli oldu ama bugün tv’de izledim..mükemmel bir film..!!! ırkçılık mevzusuna çarpıcı bir yaklaşımda bulunan,kesişen hayatların çok iyi bütünleştiği,sarsıcı ve etkileyici bir film....!!! kimi zaman nefret..kimi zaman mutluluk..kimi zaman çaresizlik............ halkulade..!!

bugün ilk defa izledim, resmen şoka giriyorsunuz. kurgu çok güzel yapılmış ama en çok şok eden olayların birbirlerine bağlanması... verdiği mesajda apayarı. olayların hepsi gerçekten oluyor.bazen insanlığınızdan utanıyorsunuz, bazen insan olduğunuzu hatırlıyorsunuz, bazende tesadüflerin hayat kurtardığını ya da bir insanın hayatına malolduğunu görüyorsunuz. 10/10. hepsi gerçek...

bu filmi izleyipte oscar alması skandal diyenlere şaşırmamak elde değil. Oscar için illa filmlerde eziyete uğramış yahudi toplumu konusu mu işlnmeledir (bknz piyanist hayat güzeldir sichlerin listesi vb.) veya torpilli olup haksızca oscarı almakmı ? forrest gump gibi (1994 de oscarı almış ama oscar için agır roman ve esaretin bedelini nasıl omuşsa geçebilmiştir)

Bu film için söylenebilecek çok şey var, mükemmel bir senaryo, etkileyici sahneler.. Çocuğun vurulduğu an, polisin taciz ettiği kadını kurtardığı bölüm unutulmayacak sahneler arasında.. Drama işte böyle olur dedirten bir film ama sadece üzüntü ve mutsuzluk dolu dramlardan değil, bunlardan ders almasını bilenlere de ders verir nitelikte. Duygu yoğunluklu filmleri sevmeyenlerin bile seveceği bir film diye düşünüyorum. Oscar'ı sonuna kadar haketmiş... (9/10)

aldigi ödülü sonuna dek hak eden ve irkçilik temali konusunun hakkini veren iyi bir film 4/5

Ne diyeyim her zaman derim renk-kek-zevk meselesi. SOn zamanlarda izleyip de 10 tam puan verdiğim nadir filmlerden. Kurgusu çok harika. Oyunculukları bilkeza öyle. Çakışma-ırk ayrımının, tesadüflerin bu şekilde örgülenmesi. Sıkıldıysanız açın biz dizi ne diyeyim. Kafayı dizler gömmekten sinemadan hepten koptunuz nasılsa. Bir daha izlenir 10/10

bana göre en iyi film oscarını haketmeyen bi filmdi.ama brobeck mountain filminin en iyi film oscarını almasındansa bu filmin en iyi film oscarı almasını yeğlerim

Sıradan hayatların etkili anlatımı.. çok iyi bir senaryo ve harika oyunculuklar.. önyargı ve ötekileştirme gibi çağımızın en hassas konularına değinmesi açısından da önemli bir film crash.. 9/10

Son derece abartılmış,gayet tanıdık bir hikaye.Irkçılığı işleyen onca film çekilmiş iken,bu ödüller,övgüler çok fazla bu filme.Kesişen hayatlar, malesef sinemada bir yenilik değil.Yani senaryo bakımından hiç bir türlü özgün mertebesine ulaşamıyor.Filmde aynı şekilde,ne anlattığı ile nede işlenişi ile...Türk yapımı böyle klişe filmleri görünce yerden yere vuranlar oluyor,amerikan yapımı olunca ne değişiyor yani..Tamam evet izlenmeyi hakediyor ama,bu kadar abartılı övgüyü ve ödülleri kesinlikle haketmeyen bir yapım.7/10

Etkileyici sahneleri ve ilginç senaryosuyla en azından izlenmeyi hak eden, fakat fazla sürükleyici olmayan yapısıyla zaman zaman izleyici sıkabilecek bir yapım. Konusunun hassalığı ve verdiği mesajları sayesinde Oscarda boy göstermiş olduğu belli ama benim gözümde çok çok iyi değil