Melis Zararsız: Sence nasıl bir yönetmendin bu filmde? Kendini değerlendirebilir misin? Ne derler senin için acaba?
Gülüşmeler
Tunç Şahin: Nevrotik gördüm kendimi, Woody Allen'vari. Çok büyük bir sorumluluk bu. Atman gereken çok fazla gol var. İyi bir film ama belirli zaman ve bütçe. Bir sürü insan bana güvenmiş, Uygar bana kitabını vermiş, Bülent Emin Yarar var, ekip sabahlara kadar benimle, büyük stres. Bağıran çağıran anlamında değil ama Woody Allen gibi buldum kendimi. Ama günün sonunda bir önceki günün çekimlerine baktığımda hep mutlu olup ertesi güne daha enerjik uyandım. Başka türlü yapılamaz, bir önceki güne takarak da yapamazsın. Kendimi o halde görmek de ilginçti, kısa film yönetmenliği gibi değil, tabaktaki şey çok daha büyük, kontrol manyağıyım çaktırmadan, kendi kendimi yiyerek. Çok güzeldi.