Hayatboyu

Malumunuz, bizde kent ve kentli filmleri pek çekilmez, taşra, köy, kasaba öykülerinden ise vazgeçilmez. Kent filminden anladığımız, büyükşehirde tutunmaya çabalayan taşralıların hikâyesidir, kentli entelektüelleri yaratamadıkça, çoğaltamadıkça, mevzumuz da doğal olarak budur. Hani birileri aklı evvellik yapıp, kırsalı aşağıladığımızdan dem vurmasın sakın, benim anlatmaya çabaladığım mesele bu değil; kentlileşmiyoruz, şehri kocaman bir köye çeviriyoruz gibi sosyoekonomik, kültürel tespitlerden ziyade, kent insanın iletişimsizliğini, kalabalıklar içerisindeki yalnızlığından dem vuruyorum, “Hayatboyu” filmi, işte tam da bu nedenle, çok önemli bir proje… Kurgusuna rağmen, dokümanter bir işçilik diyebileceğimiz, iyi kotarıldığını düşündüğümüz ve pek sevdiğimiz Köprüdekiler’in (İstanbul, Adana ve Ankara film festivallerinde en iyi film ödüllerini almıştı) ardından, Aslı Özge, kurmaca bir yapım