cocuk filmlerinde genelde cocuklar, yaramaz ve afacan olurlar, hele ki bu cocuklar zengin ve de kendilerine bakacak bir dadilari varsa dadilarini pes ettirmek icin ellerinden geleni yaparlar, bu kiz soylediklerimin tam tersi biri, kendisine bakan dadidan daha ciddi, daha buyuk, daha bilmis ve daha ukala, oldukca da titiz ve de temiz bir cocuk, hatta ona cocuk bile demem cok yanlis olur, o zenginligin icinde, kendine bir dunya kuran bu dunyaya hickimseyi almayan, kendini insanlardan soyutlayan herseye ragmen sevgiye ac olan bir cocugun oykusunu anlatiyor, simarikligin, ukalaligin, cok bilmisligin altinda yatan tek bir neden var Sevgisizlik, sevdiklerinize sevgilerinizi birseyler alarak, ya da onlar icin birseyler dileyerek gosteremeceginizi anlatan cocuksu guzel bir film, ben babami cok ozleyen bir cocugum, babasiyla olan sahnesi ve babasini kaybetmesi beni gercekden de etkiledi, izlenebilecek fena sayilmayan guzellikde bir film