Bulantı

Zeki Demirkubuz’un sevmediğim (bir adım ötesi nefret) tek filmi “Bekleme Odası” gösterime girdiğinde Radikal gazetesindeki eleştirimde şu ifadeleri kullanmışım: “Umarız Zeki Demirkubuz sineması, sonraki dönemlerde bir ‘Bekleme Odası 2’ ya da benzeri bir ürünle karşımıza çıkmaz. Çünkü insanoğlunun zaaflarını doğru noktalardan çekip sinemasına yansıtan, sezgileriyle hedefine ulaşmakta zorlanmayan, aynayı yüzümüze tutmak yerine bizi ayna haline getiren bir yönetmenin ‘kasılmalar’a tutsak olmasını hazmetmek kolay değil.” Evet, 12 yıl ‘bekleme odası’nda zaman geçirdikten sonra geldi ne yazık ki “Bekleme Odası 2”, yani “Bulantı”. Birçoklarınca yerden yere vurulan “Kıskanmak” da dahil olmak üzere her filmini övgü cümleleriyle karşıladığım Zeki Demirkubuz’un ‘nazar boncuğu’ çalışması “Bekleme Odası”na kardeş gelmiş gibi görünüyor. Her ne kadar “Bekleme Odası” kadar ağdalı bir ‘sayıklama’ değilse