Eclipse - Beyazperde.com eleştirisi : Simsiyah gecenin koynundayım yapayalnız!

Spor üzerine yapılan belgeselleri ilgiyle izliyorum. Eclipse belgeselinin duyurusu geldiğinde aklıma İdil Akkuş, Ekin İlkbağ imzalı Düet filmi geldi. Orada da Mısra ve Defne 2020 Tokyo Olimpiyatları’na düet kategorisinde hazırlanan iki sporcuydu. Onlar daha çok yetersizlikle sınanmıştı, mesela antrenörleri federasyon tarafından görevden alınmış ve kızlar biraz yalnız bırakılmıştı. Bu da onları ayrılma noktasına getiriyordu. Orada yaşanan desteksizlik burada hissedilmiyor. Eclipse milli sporcular Ferhat Arıcan, İbrahim Çolak, Nazlı Savranbaşı, Ahmet Önder, Göksu Üçtaş Şanlı, Adem Asil etrafında dönüyor. Yönetmenleri İpek Kent ve Efe Öztezdoğan, Barış Manço’nun Dönence şarkısı eşliğinde olimpiyatlara hazırlanan sporcuların bir döngüye dönüşen, aynılıkla sınanan günlerini önümüze getiriyor.

Yönetmenler zaten kısa kısa sporcu belgeselleri, videoları çekiyorlarmış, bu onlar için de uzun soluklu bir süreç olmuş. Filmin ismini Eclipse koymalarının nedeni ise daha uluslararası düşünmeleriymiş. Siyah beyaz görüntülerin ve detaylandırılmış hareketlerin filme çok sanatsal bir hava kattığı tartışılmaz. Sporcuların tercih ettikleri spor dallarını çocukluktan itibaren yapmaya başladıklarını görmek, o yaştan itibaren bitmez tükenmez bir azimle yarışmalara, olimpiyatlara hazırladıklarını, hedef koyduklarına tanıklık etmek gerçekten de etkileyici. ‘Kampa girmek’ sözcüğünün anlamını her şekilde veriyorlar. Ve etraflarını çevreleyen yalnızlığı hissettiriyorlar. Film onların aileleriyle vedalaşma, kampa girmeleri sahnesiyle başlıyor, gençlerin hepsi mahallede yaşayan, maddi durumu parlak olmayan aile çocukları. Jimnastik bizim ülkemizde çok da ilgi gören bir alan değil, erkek çocukları daha çok boks, halter, güreş, basketbol, kız çocukları bale, voleybol gibi alanları tercih ediyor, bu anlamda bile bu çocukları ve ailelerini tebrik etmek lazım. Bu konuda yenilikçi ve azimli davranıp çocuklarını teşvik edip arkalarında durmuşlar.

Belgesel bu işi yapmak isteyen çocuk ve gençler için ne kadar teşvik edici olabilir ondan emin değilim ama büyük bir özenle hazırlanmış belli ki… Teşvik kısmını şu açıdan söylüyorum, tabii biz biraz da pandemide kampa girmiş sporcuları izliyoruz ama büyük bir azim görüyoruz. Sürekli spor, ağrıyan kaslar, kollar, bacaklar, halsizlik, yeterli performans gösteremeyince düşen moraller gördük sıkça. Beslenme kısmını çokça ele almıyor belgesel, ben onu da görmek isterdim. Çünkü o da işin en ciddi kalemlerinden birisi.

Film günlerce, aylarca sporcuları takip ederek, onları 2021 Tokyo Olimpiyatları’na kadar takip ediyor. Sporcular hünerlerini sergiliyor, çok da iyi performanslar ve dereceler alıyorlar. Ferhat Arıcan paralel bar dalında bronz madalyayla dönüyor ülkemize. Bu gerçekten büyük başarı. Belgesel tüm aşamayı, çekilen acıları, yaşanan sevinçleri ‘ama’sız bir şekilde karşımıza getiriyor. Bu anlamda izlemekten büyük keyif alınan bir belgesel ortaya çıkmış. Yapımcıları 17-24 Mayıs haftası öğretmen ve öğrencileri ücretsiz izlemeye davet ediyor, bence kaçmayacak bir fırsat…

Son bir kelam etmek gerekirse, bu tarz sporcu belgesellerinin artması dileğiyle. Hem izlemek hem de teşvik edici yanları için çekilebilir.

twitter.com/banubozdemir