Heidi - Beyazperde.com eleştirisi : Alplerden sinemaya...

Hikayeyi hepimiz biliyoruz: Heidi annesinin ölümünün ardından önce teyzesiyle daha sonra huysuz dedesiyle yaşamaya başlar. Oradan oraya savrulan bu küçük yetim kız en sonunda zengin sakat bir kıza arkadaşlık yapmak için yola çıkar.

Bir çoğumuzun çocukluğumuzdan aşina olduğu hatta kendine kahraman bellediği Heidi'nin yeni filmi vizyonda. Bundan önce defalarca beyazperdeye ve televizyona uyarlanan Heidi 1880 yılına ait bir romandan günümüze kadar geldi. Tüm uyarlamaların aynı romandan birebir şekilde aktarılması, romanın güncelliği hakkında hemfikir olmamıza sebep.

Tekrar bir uyarlamaya ne gerek vardı mı diyorsunuz? İsviçreli yönetmen Alain Gsponer belli ki böyle düşünmüyor. Az, öz ve tadında bir film çeken yönetmen, anlatmak istediklerini yoğun ama kısa bir şekilde veriyor. Aralara eklenen espriler, gülünç olaylar ise sık sık gülümsetiyor.

Film boyunca bol bol gördüğümüz dağ, orman, göl manzaraları; sıcacık insan ilişkileri ve tertemiz havayı ciğerimizde hissettiren görüntüler sinema salonundan bizleri Alplere çıkartıyor. Hiç abartmıyorum!

Heidi rolünde izlediğimiz ve 500 genç oyuncu arasından seçilen Anuk Steffen rolünün hakkını öyle veriyor ki bu küçük kız her gülümsediğinde içinize neşe doluyor. Steffen performansıyla içindeki o şefkati, yaşama sevincini ve arkadaşlığı herbir izleyiciye yansıtıyor. Heidi'nin dedesiyle ve en yakın arkadaşı Peter ile olan ilişkisi ise filme büyük bir dinamizm katmakta.

Heidi'nin benim için en önemli özelliği diğer çocuk hikayelerinden biraz farklı olması... Çocukluğumuzdan beri bizlere okutulan prensini bekleyen, arayan, arzulayan prenseslerin aksine Heidi'nin kendi ayakları üzerinde durma çabası, toplumun aksi yönünde davranması, "genç bir kız kibar olmalıdır" kalıbından sıyrılması gibi tam da günümüz çocuklarına aşılanması gerekenleri aşılayan bu hikaye güncelliğini asla kaybetmeyecek bir gerçeklik!

Bu başarılı yeniden uyarlama içinizi ısıtacak.

twitter.com/ekinlimonj