Nightbitch - Beyazperde.com eleştirisi : Annelik üzerine yüzeysel bir alegori

"Can You Ever Forgive Me?", "The Diary of a Teenage Girl" gibi filmlerde imzası bulunan Marielle Heller'in yönettiği ve Amy Adams'ın başrolünde oynadığı "Nightbitch", annelik kavramını fantastik bir alegori üzerinden ele alıyor. Rachel Yoder'ın aynı adlı romanından uyarlanan film, bir kadının köpeğe dönüşmesi metaforuyla anneliğin zorluklarını ve toplumsal baskıları sorguluyor. Ancak Heller ve Adams, kaynak materyalin sunduğu cesur temayı tam anlamıyla benimsemek yerine, hikayeyi daha geleneksel bir dramediye dönüştürüyor. Bu da filmin potansiyelini tam olarak gerçekleştirememesine neden oluyor.

Hikaye ve Karakterler

Film, isimsiz bir anne (Amy Adams) ve onun iki yaşındaki oğlu "Bebek" ile ilgisiz ve çoğunlukla evden uzak kocası "Baba" (Scoot McNairy) etrafında dönüyor. Anne, herhangi birimiz olabilir; bu herkesin başına gelebilecek bir hikaye. Annenin yüzü, uykusuzluktan şişmiş gözleri, koyu halkaları ve güneş lekeleriyle küçük bebeği olan her annenin aşina olabileceği bir görüntü sunuyor.

Annenin hayatı, umutsuzca monoton ve yıpratıcı, sabahları sürekli tekrar eden bir döngüde geçiyor. Tavada cızırdayan tereyağı, kahvaltı için ağlayan bir çocuk ve boş boş pencereden dışarı bakan bir anne. Kütüphanedeki "Bebek Kitabı Saati" bile diğer annelerin yapay ilgisi ve sığ sohbetleri yüzünden ona itici geliyor. Ancak annenin hayatındaki en büyük adaletsizlik, sanatçı olma hayallerinden vazgeçip tam zamanlı anneliğini seçmesi olarak gösteriliyor. Doğum yaparken; yaratıcı, enerjik ve kendini işe yarar hisseden bir kadını öldürmüş ve bebeğini doğurmuş gibi. Amy Adams, bu duygusal yolculuğu her zamanki ustalığıyla canlandırıyor, ancak metaforlarının dengesiz uygulanması onu en iyi oyununu vermekten geri tutuyor.

"Köpeğe Dönüşme Metaforu"

Filmin en ilgi çekici unsuru, annenin kendini bir köpeğe dönüşüyor gibi hissetmesi kuşkusuz. Annenin sırtında tüyler çıkmaya başladığında biz de izleyici olarak heyecanlanıyoruz. Annenin dişleri gitgide keskinleşiyor ve çiğ kırmızı ete karşı garip bir ilgi duymaya başlıyor. Daha sonra ise, kuyruk sokumunda kuyruğa dönüşen bir kist ortaya çıkıyor. Bu değişimler, annenin kendini yeniden canlı hissetmesine neden oluyor ancak hepsi bu kadar. Aslında bu fantastik unsur, filmin annelik temalı komedisine bir tür beden korkusu alt hikayesi ekleme potansiyeli taşıyor. Ancak Heller, bu temayı tam olarak benimsemekten kaçınıyor ve bunun yerine, hikayeyi daha geleneksel bir dramediye dönüştürüyor.

Disney+

Film Neden Beklentileri Karşılamıyor?

Heller'ın senaryosu, başlangıçta oldukça zekice bir kurgu sunuyor. Ancak filmin ilerleyen bölümlerinde, kaynak materyalin (kitap) sunduğu cesur temalar (hipokondri, perimenopoz, mistik kadınlar) yüzeysel bir şekilde ele alınıyor ve derinlemesine işlenmiyor. Dolayısıyla köpeğe dönüşme metaforu da öylece elimizde kalıyor.

Bunun yerine film "Bad Moms" ve "Kramer vs. Kramer" gibi daha tanıdık temalara yöneliyor. Anne, hayatını kontrol altına almak için işe geri dönüyor ve kocasına karşı çıkıyor. Bu seçim, filmin başlangıçta vaat ettiği vahşi ve sıra dışı hikayeden uzaklaşmasına neden oluyor.

Cesur Bir Adım Atılmamış

"Nightbitch", anneliğin zorluklarını dürüstçe ele alması ve Amy Adams'ın muhteşem performansıyla dikkat çekiyor. Ancak, kitabın sunduğu cesur ve sıra dışı temaları tam olarak benimsememesi, filmin potansiyelini sınırlıyor. Heller, geleneksel anlatıya yönelerek, filmin daha özgün ve çarpıcı olma fırsatını kaçırıyor.

Annelik gerçekten de zorlu bir süreç, dolayısıyla hikayenin anlatımı da aynı derecede cesur ve daha radikal olmalıydı. İlginç fikirlerine rağmen Nightbitch ton olarak da bunu başaramıyor. Film asla yeterince vahşi görünmüyor ve anlatımı da annelik konusunda pozitif kalma arzusuyla dengelemeye çalışıyor. Sonuç olarak "Nightbitch" dişlerini gösteriyor ama geçirmiyor.